Dobra wiadomość dla tych, którzy paczki wysłali, i dla tych, którzy na nie oczekują. Z zapewnień Dowództwa Operacyjnego wynika, że wszystkie – ponad tysiąc sztuk – trafią do Afganistanu do połowy sierpnia.

Martwić nie muszą się też te rodziny, które oddały paczki po 10 lipca – mimo, że dotarły do miejsca składowania po terminie, one również zostaną wysłane.

O tym, jak będzie wyglądała dystrybucja na miejscu, postaram się napisać później.

Na waszą prośbę próbowałem zasięgnąć języka w sprawie procedury medycznej, jaka czeka wracających do kraju żołnierzy. A wszystko przez węgorka jelitowego, pasożyta, którego wykryto u żołnierzy poprzedniej zmiany.

Formalnie wracający z Afganistanu żołnierze powinni być najpierw badani, a dopiero później puszczani do domów. W praktyce wyglądało to tak, że od razu wracali do najbliższych, a na badania stawiali się po kilku dniach.

Co czeka żołnierzy VII zmiany?

Plan jest następujący – wszyscy żołnierze mają zostać zbadani jeszcze w Afganistanie, tuż przed wylotem do Polski. Ale czy uda się na czas zorganizować medyków i ich przerzut? – tego na razie nie wiadomo.

Od moich rozmówców usłyszałem tylko, że zarówno w Afganistanie, jak i w kraju, są wystarczające zapasy leków, które w ciągu tygodnia skutecznie eliminują pasożyta.

Nie pamiętam imienia tego żołnierza – a szkoda. Szkoda, bo imponował mi wówczas jak diabli. Parę dni wcześniej jechał rosomakiem, który zaliczył ajdika. Został ranny, poruszał się o kulach. I przez te kule czekała go rotacja do Polski.

- Najchętniej zostałbym w Afganie – mówił. A ja czułem, że nie ma w tym ani krzty fałszu. Znam argumenty o kasie – zapewne miała znaczenie. Ale zbyt wiele widziałem w Afganistanie, by nie wierzyć w żołnierską solidarność. – Przecież tu zostają moi kumple – wyjaśniał mój rozmówca. – Pierdolone kule… – nie krył złości.

Ta historia przypomniała mi się po lekturze dzisiejszego tekstu w „Rzeczpospolitej”, na temat  rannych. To prawda – wśród rotowanych do kraju poszkodowanych żołnierzy nie brakuje takich, którzy mimo wszystko woleliby zostać w Afganie.

Lecz we wspomnianym tekście nie ten wątek był najważniejszy, a rozbieżności w statystykach poświęconych rannym. Śmiać mi się chciało, gdy przeczytałem, że według danych Inspektoratu Wojskowej Służby Zdrowia mieliśmy 40 rannych, począwszy od 2003 r. W samym Dowództwie Operacyjnym przyznają, że tylko w ciągu ostatnich trzech miesięcy w Afganistanie rannych zostało 71 żołnierzy.

Skąd ta rozbieżność? Urzędnicy IWSZ opierają się na statystyce, wedle której żołnierzy rotowanych do kraju z przyczyn medycznych rzeczywiście było 40. Jednak tych, których leczono na miejscu, w tym zestawieniu nie uwzględniono.

Czyżby na miano rannego zasługiwał tylko ten, kto utracił jakieś narządy bądź kończyny? A reszta urazów to drobne niedogodności służby?

Mam nadzieję, że się mylę…