Pola Ty sie nie przejmuj. Na pewno jak wróci to będzie ok
My przez te kilka miesięcy to takich żali sie nasłuchaliśmy, że szok. Na początku wkurzało to bardzo, ale później jak się czegoś czepiał a wiedzieliśmy, że nie ma racji to się nawet tym nie przejmowaliśmy. oczywiście jemu racje przyznawaliśmy żeby się z nim nie kłócić, bo po co. wrócił taki sam jaki był a może nawet odrobinkę spokojniejszy

Teraz to już się śmieje z tego, że się czepiał ” że zupa była za słona”

palaczka.marlen dzia ale czasami mam ochotę to wszystko pier…
aj brak słów
ja żyję dla mojego P. oby to kiedyś docenił i zrozumiał…

Dzięki IXtki
ale mam dzisiaj doła…jutro postaram się otrząsnąć…

Pola zobaczysz, przemysli i jutro bedzie cie przepraszal… Tak jak moj Paskud niedawno… Trzymaj sie…

trochę nie mogę zrozumieć spięć co niektórych Dziewiątek ze swoimi Zielonymi
Pola a już całkiem mnie zaskoczyły mnie Twoje słowa,że żyjesz dla niego
ale to może przez mój rzekomo trudny charakter,bo ja żyję dla siebie,robię co chcę i nie wyobrażam sobie komukolwiek się tłumaczyć a tym bardziej jakbym miała wysłuchiwać jakiś nieuzasadnionych pretensji pod moim adresem
i nieważne jest dla mnie to czy komuś jest ciężko,czy ma akurat doła czy nie,bo to żadne wytłumaczenie
każdego coś tam trapi i jeśli nie potrafi sobie poradzić z tym sam tylko zrzuca to na kogoś innego lub odreagowuje na kimś to ma spory problem z samym sobą
ja osobiście nie wyobrażam sobie życia z kimś takim

Witam dziewczyny:) chciałam się przywitać…zaglądam tu od dawna, ale dopiero teraz postanowiłam się uaktywnić;)wasze słowa dają mi na prawdę duże wparcie…jak wiem,że z tą tęsknotą nie jestem sama:( ja odliczam do ostatniego dnia października…czyli jeszcze zostały mi 92 dni…a na początku było 206, więc postęp jest. Wariuje już bez mojego…szczególnie weekendami, bo nie da się wpraszać na weekendy do mojej pracy i mam za dużo czasu na myślenie:( ale kocham go najmocniej w świecie i wiem,że wytrwamy:)

witaj justyska!!!

Witaj justyska Mi też bardzo pomaga to forum w przetrwaniu bez Mojego Wytrwamy, musimy!

Powiem wam iż z obserwacji i rozmów wiem iż jeden żołnierz załóżmy będzie taki sam jak przed wylotem,drugi będzie nerwowy ale po kilku dniach dojdzie do siebie a inny będzie niestety potrzebował silnego wsparcia i cierpliwości aby w dłuższym czasie powrócić na właściwe tory po powrocie do domu.
Przed wylotami też każdy inaczej się zachowuje i musimy to zaakceptować.

Wydaje mi się, że misja zmienia każdego…Mój zielony uważa, że się myślę…no ale zobaczymy po powrocie…a to dopiero pierwsza jego misja. Na pewno jest to ogromne przeżycie, a my jesteśmy dla nich ogromnym wsparciem. Staram się przymykać oczy na jego fochy, zazdrości…bo oni faktycznie czuja się bezsilni na to, co tu się dzieje. Nawet jak na mnie krzyczy, to mu powtarzam złośliwie,że kocham i w końcu stopuje:)

Wydaje mi się, że pod wpływem takich wydarzeń jakie ich spotykają większość ludzi się choćby minimalnie, ale zmienia. Tak samo jak my tutaj, chociaż tego nie zauważamy też się zmieniamy przez nerwy które towarzyszą nam każdego dnia bo przecież nigdy nie wiadomo co może się stać.
Zielonym towarzyszy jeszcze większy stres, niektórzy muszą go odreagować, a inni duszą go w sobie i milczą. Każdy jest inny, ale mam nadzieję, że każdy z naszych Zielonych po powrocie będzie taki sam jak był przed wylotem

A ja NIE przymykam oczu na fochy mojego K.
Fakt, on tam czuje się czasami bezsilny, ale kurde ja tu także walczę z bezsilnością!!!!
Trzeba szczerze pogadać i zrozumieć jeden drugiego.
I nie ma taryfy ulgowej ani dla zielonych ani dla nas.
Takie jest moje zdanie.
I odkąd oboje z K. to zrozumieliśmy, nie ma między nami nieporozumień. A wierzcie mi na początku były…

wg mnie jeśli ktoś ma silny charakter i jest odporny na stres to po misji nie będzie inny niż przed
ja akurat z moim Zielonym nie mam żadnych spięć zarówno teraz jak i ogólnie,ale patrząc na wypowiedzi innych to jestem jakimś odchyleniem od normy