mi sie nawet nie chce myslec o swietach ale mam dzieci to dla nich musze jakos funkcjonowac.

Właśnie wy macie dzieci to już wszystko inaczej wygląda… ale nie oznacza to wcale, że nie jest ciężko, ja bym najchętniej przespała te święta

izka ja wiem,że on jest moim największym szczęciem i nie znajdę drugiego takiego nigdzie… uzupełniamy się jak dwie półówki jabłka… kiedyś ktoś napisał, że przez całe życie jest nam gdzieś w świecie pisana półówka… szukamy jej… ja swoja znalazłam i nie wyobrażam sobie bez niej życia, bo ono byłoby bez sensu… do tej pory byłam silna, ale dzisiaj pękło coś… pierwszy poważny kryzys… ale za to ze szczęści i tęsknoty… damy radę ze świętamy.. ja cieszę się, że mam was i mogę sie wypłakać, wygadać, pośmiać… jest lżej… musimy się wspierac i jakoś to zleci…będzie cięzko i nie jedna uroni łzę dzieląc się opłatkiem ale warto to przeżyć, bo im szybciej to będzie tym szybciej wrócą do domu..

Martusia,wiem co czujesz…Uwierz mi…
Jakis zbieg okolicznosci
Tez sie dzis wypłakałam,raz ze szczescia,raz z teskonoty,a po reportazu z bezsilnosci…

patunia a to jakaś okoliczność, bo mojego kolega też wysyłał żonie kwaity hehe

Wlasnie Martusia bez okazji…I to mnie najbardziej wzruszyło…

a po Nowym Roku zacznie już szybciutko lecieć do powrotu )))

mam ochotę wykrzyczeć calemu światu jak mocno go kocham!!!!!

Martusiu, życzę Ci przede wszystkim wytrwałości i siły na kolejne dni rozterki, a powrót żeby był dla Was bardzo owocny (wiesz o co chodzi)
Gratuluje takiego prezentu, gratuluje takiej miłości ale już ciiii nie płacz kochana! Pojechał i wróci! Za miesiąc będzie już bliżej niż dalej i będziemy odliczać dni do powrotu bo póki co to teraz liczymy dni od wyjazdu. Z każdym dniem jesteśmy silniejsze. A święta? Mamy rodzinę, bliskich i będzie nam z nimi dużo lżej…

patunia damy radę. jak nie my to kto hehhe

ja dziewczynki spadam ogarnąć emocje i moze się wyspać w końcu… piaskowych, pierogowych i jakich wymarzycie sobie..

Wszystkim uciekającym piaskowych

I ja mykam. Piaskowych Dziewczyny.