U mnie tak samo,dlatego szukam na siłę zajęcia,żeby szybciej mijał czas…Końcówka jest straszna….

U mnie relacje z mężem jak najlepsze,ale z otoczeniem?Nie bardzo.Czułam się nie rozumiana i wielokrotnie musiałam się odciąć,powiedzieć coś niezbyt miłego.Nie bawiły mnie niektóre żarty i liczenie kasy na koncie.Relacje z niektórymi z rodziny są ”nadszarpnięte”.Trudno,może z czasem wszystko się ułoży.Śmieję się do Mojego,że po jego powrocie będziemy mieli spokój,bo nikt nas nie będzie chciał odwiedzić.Żarcik.Zawsze mogę zwalić na niezrównoważenie psychiczne spowodowane stresem:)

Femina72 witamy a z jakiej jednostki jest Twój żołnierz?

Witam wszystkich!!
Powoli, powoli nas przybywa. Miło. Widać, że powroty zbliżają się wielkimi krokami. Chłopcy robią zakupy i cieszą się przy tym jak my z wysyłanych paczek. Dla niektórych te ostatnie były sporą niespodzianką:))))) I nie mówię tylko o MON-owskich Gosiu, prawda? Dziś 18! Co do monowskich, niektóre nie zginęły, tylko jeszcze nie zostały dosłane do poszczególnych baz. Ale co się odwlecze, to nie uciecze, więc wytrwałości życzę! Mi czas leci jak nie wiem co. Minęło (prawie) 5 miesięcy a jakby jeden. Chłopcy dbają, żeby mamcia się nie nudziła, dobre dzieciaczki, dobre… Od września to w ogóle już z górki. Wreszcie. Nigdy nie cieszyłam się tak z końca wakacji i powrotu do pracy!!!!

witam wszystkich pięknie czwartkowo
witam nowe osóbki
dziś kolejny super dzionek i to jeden bliżej powrotu mojego mężczyzny
tak jak wczoraj pisałam dni niesamowicie szybko śmigają, dzień za dniem, nie wiem kiedy to minęło co mnie bardzo cieszy, pomału przygotowania do powrotu i sama świadomość że to już coraz bliżej działa super energetycznie
siły mam mnóstwo, uśmiech codziennie, i codzienne randki, meldunki a już niedługo będziemy razem
życzę wszystkim aby szybko minął nam ten czas, zwłaszcza że 8 zmiana już jedną nogą jest w samolocie

http://www.isaf.wp.mil.pl/pl/1_1069.html
ktoś kogoś rozpoznaje?
przyznać się:)
pozdrawiam:)

kajtek1988 -fajne zdjęcia,myślę,że dziewczęta rozpoznają swoich.”Ranczo Danuty”,bardzo fajna nazwa.

Witam wszystkich cieplutko i serdecznie.

Pozwólcie,że i ja dołączę do tej społaczności.Tym bardziej,że tak ciężko i smutno czsami. A tutaj, zauważyłam że pocieszenie, ukojenie i jeszcze szereg cennych informacji można znaleźć…

Pozdrawiam serdecznie i życzę wytrwałości moim koleżnkom, które podobnie jak ja, oczekuja na powrót swojej Połówki.

p.s Do Visenna
Czemu po powrocie się wszystko psuje?

Marika-u jednych się psuje a u innych jest jeszcze lepiej po powrocie.Nie wiem od czego to zależy.W życiu jak na loterii….Ja również Cie witam…

Dziewczyny to ,że u mnie sie popsuło nie znaczy ,że u was tez tak będzie. Cierpliwości ,wytrwałości łebki do góry będzie dobrze

A jeśli chodzi o nas hmmm do dzis nie znam odpowiedzi na pytanie które zadaje sobie codziennie od jego powrotu …dlaczego ?

Uwielbiam takie tematy.U nas sprawa jest prosta od dnia ślubu,on pracuje,a ja zajmuję się domem i dziećmi.Może to staromodne,ale nam taki system odpowiada.U mnie mąż nie sprząta,nie gotuje,bo daję sama radę.Czasem jak się nie wyrabiam przed świętami ,to mi pomoże .Dla mnie największym szczęściem jest jak zabierze gdzieś dzieciaki z domu,żeby mi nie przeszkadzały.Można by powiedzieć,że to typowy model rodziny,kura domowa i facet w kapciach z gazetą,ale nam to jak najbardziej pasuje,he,he:).

Witam kolejne sympatyczne koleżanki doli i niedoli. Faktycznie 8 zmiana się w sobie zebrała…

Co do pytania na temat zmiany po powrocie, to może koleżanki wteranki podpowiedzą na jakie zachowanie zwrócić uwagę, co robić aby nie było tak jak w innych przypadkach. Wiadomo,że każdy przypadek jest inny ale… może w pore zdąży człowiek zareagować, pomóc, zmienić…

awa -polecam na początek L72, specjalistę zostaw sobie na późnie ( w ostateczności)
A swojemu mężowi nie mam zamiaru pozwolić sobie na odzwyczajanie. Ja tu też mam”afganistan psychiczny a i czasami – 2 dzieci fizyczny”
visenna – głowa do góry! Skoro tak się stało, trudno nie wolno się obwiniać, bo można wpędzić się w nieciekawy stan. Będzie dobrze. Myślę,że misja ta miała służyć czemuś innemu…

A gosiaczkowi szczerze zazdroszczę tych wspólnych chwil.
Ja mam nadzieję i się o to modlę że podobny stan rzeczy będzie miał i w naszej rodzinie, domu, małżeństwie. No niech ja Go dorwę jak tak nie będzie!(hi,hi,hi)

Idę jutro w ślady zonkili i zaczynam ćwiczyć, może mi się uda.

pozdrawiam serdecznie

Witamy Anitę,pewnie,że przyjmiemy,prawda?