Ja jestem w tej samej sytuacji. Mój żołnierz właśnie dziś wylądował na afgańskiej ziemi. Aby do lata, a pózniej już z górki. Pozdrawiam.

oj Laski…
nie zapominajcie o 3 bardzo ważnych rzeczach:
1) ja zawsze odliczam nie 180 a 200 dni -więc bynajmniej ja nie mam 6 m-cy ;]
2)Wy jesteście w tej komfortowej sytuacji,że już możecie sobie odliczać…-farciary! ;D
3)Laski
My mamy fajnie -lato, słońce, plaża, kolorowe drinki… więc głowa do góry i odhaczamy dzień za dniem, a dziś JUŻ marzec

No własnie u mnie narazie jest kiepściutko z tym pozytywnym myśleniem…oj kiepściutko… Myśłałam w swej naiwności że będzie łatwiej, w koińcu jestem twarda, tak???He he he…Gupia nie twarda się okazuje…

Hej! Ja już płacze, nie ja nie płacze ja becze w swieta juz go nie bedzie. Chociaż bardzo bym chciala nie umiem się pocieszyć. Boję się, że mnie to poprostu przerasta. Mam nadzieje, że jakoś razem przetrwamy te 6 czy 8 miesiecy. gdyby ktos chcial pogadac to moj gg 9824824. Pozdrawiam.

Dziewczyny, dacie radę. Latem czas szybciej leci. Zimą są krótkie dni, więc więcej siedzi się w domu i ma się więcej czasu na rozmyślanie. A pięknych dni letnich nie spędza się w domu. Mój był latem. Dłużyć się zaczęło przed końcem. Wtedy czas staje w miejscu.

Podczas pierwszej misji myślałam, że oszaleję przez pierwsze 2 miesiące, dopóki nie dotarło do mnie, że i tak nie mam wpływu na to co się tam dzieje, a czasem brak wiadomości to dobra wiadomość. Kiedyś przez ponad miesiąc nie mieliśmy żadnego kontaktu (nawet sms) z uwagi na bezpieczeństwo i pomogło jak zwykle to, żeby jak najbardziej skupiać się na sobie, robić swoje rzeczy, i obowiązki i te, które lubisz i myśleć o nich, w momencie gdy je robisz, zamiast zastanawiać się co u Niego, czy do Niego strzelają, czy nie itd. To wysiłek, bo musisz co jakiś czas wykonać świadomy wysiłek, stop, kurczę, teraz gotuję sobie zupę tu, w swojej kuchni, jestem tu, w Polsce, a nie w Afganie. Ok, teraz myślę o tym, czy już wrzucić ziemniaki, czy chwilkę poczekać. To trudne, ale da się robić, a i drugiej stronie łatwiej, bo się na Nim nie uwieszasz, nie panikujesz tylko robisz swoje i jeszcze możesz opowiedzieć, co się u Ciebie fajnego dzieje. To na pewno pomaga tam, w tym trudnym świecie.

U mnie ten sposób się sprawdza, mam nadzieję, że pomoże i Tobie A i przy okazji dużo dobrego dla siebie robię, a jak mnie jest dobrze i radośnie to i fajniejszą siebie mogę dać tej drugiej osobie, nie?

Jeśli któregoś dnia masz być szczęśliwy,
dlaczego nie zaczniesz od dzisiaj?
Tylko ten, kto wierzy w przyszłość,
wierzy też w teraźniejszość.

Cześć dziewczyny, mój mąż też pojechał na 8 miesięcy.A to dopiero miesiąc minął. Ale najważniejsze żeby wszystko było dobrze.Najgorszy był czas pożegnania a teraz niech już szybciutko ten czas mija.Pozdrawiam

moj poleciał chyba na 9 … nie placzemy!

no właśnie dziewczyny, mój tez leciał z myśla 6 miesięcy,a z tego co mi mowił to pewnie zobaczymy sie pod koniec listopada a w noajgorszym wypadku na początku grudnia….więc nie jest fajnie….ale nie mozna sie załamać bo przecież wszystko bedzie dobrze:D trzymajcie się :*:*:*