Witam wszystkich ,moj kochany wczoraj wylecial o 23:00 GOLENIOWA, piszcie dziewczyny jak pożegnanie na lotnisku, dla mnie to była jakas totalna porażka, na lotniksu 20 minut razem i zaraz wszystkich zapakowali w autobus i pojechali na odprawe.
szok! w dodatku samolot tych ktorzy mieli leciec wczesniej zawrocil i stal na pasie-dodatkowy stres dla wszystkich….
płacz, zarwana noc i strach – a to dopiero początek:(…..

dobrze to nazwałeś, ”czym prędzej”, myślałam że pozwolą jak ludziom pobyć trochę razem z rodziną, rozczarowałam się, a teraz pozostaje tylko czekać, przykleiłam się do telefonu na najbliższe pół roku:(:(:(

wspolczuje, mi szef pozwolil wyjsc wczesniej z pracy i udalo sie dojechac do Goleniowa na czas.Pewnie że damy rade, niech czas szybko płynie i niech wszyscy wrócą cali i zdrowi.

Kochani
Dacie radę, nie ma innego wyjścia. Wiem jak to wygląda i choć moje szczęście się gdzieś zawiesiło między PL a Afg, to zleciało bardzo szybko, a to już niedługo rok, choć faktycznie początek najgorszy. Trzeba się nauczyć żyć ”bez niego” i obłaskawić strach, bo będzie niestety towarzyszył przez cały czas rozłąki.
Życzę Wam wytrwałości i oby dni szybko mijały i szybciutko przyszła wiosna
Pozdrawiam serdecznie i trzymam kciuki

No ja w piątek też pożegnałam męża nie widząc się z nim wogóle, bo nie wypuścili z autobusu. A jeszcze wiekszym koszmarem było to opóźnienie i brak wylotu. Zestresowałam się wtedy strasznie. Wojskowi z punktu widokowego wyecieli jak poparzeni. Do dnia dzisiejszego nie znam powodu tego opóźnienia, a mąż niewiele mówi o tym. Są dopiero w Bagram. Kontakt jest póki co bardzo dobry. Jeszcze okoł 2 dni i do Gazni

dwa tygodnie- właśnie dziś przypada a ja już mam infrmację ze dziś dotarli do Ghazni…

dziś mija miesiąc odkąd nasi wylecieli..

U mnie też równo 1 miesiąć dziś:)