jutro garbate aniołki wiele mi nie pomogą ;p

dzisiaj nie będę krzyczeć za brak ćwiczeń to juz będzie z 10 dni jak nie byłam na siłowni przez najpierw kostke a teraz kolano, nawet przy siedzeniu potrafi mnie boleć ;/

już mnie bez tego tak nosi, ze to moze stąd te wahania nastroju…

Emi od jakies ilosci brzuszków zaczac by nie przesadzic?

żonka – trudno tak jednoznacznie określić, możesz robić np 4 serie po 20, ale jeżeli przy np drugiej serii stwierdzisz ze już nie dasz rady, to nie rób na siłę, bo dostaniesz zakwasów, potem ze dwa dni przerwa i znowu błędne koło….

zrób np 30 dzisiaj i codziennie zwiększaj np o 5 czy 10… tak do granicy bólu…

_____

ja chyba jutro w końcu zaryzykuje siłownię, bo aż mi wstyd siedzieć jak wy tak ćwiczycie… ;p nie ma co, zapuszczam się ;p

misiowa, jak to krzyż Cie boli ?

ja nie wiem czy my o takich samych brzuszkach myślimy…

bo żeby wyrzeźbić sobie ładne brzusio to nie trzeba, a nawet nie wolno się podnosić do całkowitego siadu….

tutaj babeczka całkiem przyzwoicie tłumaczy:
http://www.youtube.com/watch?v=Zt4B1qxEucE

Ja już brzuszki mam zrobione mam nadzieję, że … jutro zakwasy mnie nie zabiją bo nie wiem czy nie przesadziłam zrobiłam dziś 200, chciałam fizycznie się wyżyć dla poprawy samopoczucia.
Psina wyprowadzona ja wykąpana no i zmykam bo jutro wstaję o 5-tej.
Dobrej nocki życzę.

super babka z Ciebie Misiowa, jaki tam wybrakowany model ;p

a pewno że są ! i to całe mnóstwo

tak, tak ! niech już zrobi sie ciepło w koncu bedzie mozna biegac na powietrzu a nie w dusznym pomieszczeniu

z Zielonym pod rękę

ale się rozmarzyłam, aż mi sie cieplej na serduchu zrobiło

tylko nie przesadź Kochana, bo ugotujesz Zielonego jak wróci

A bo to tak często jest – nie doceniamy co mamy, a zaczynamy dopiero jak stracimy. I odnosi się to do wszystkiego, nie tylko do relacji damsko-męskich.

”Kto zrozumie ile zła, przynosi codzień świat
Ile jeszcze zła, uniesie życia bark
Ile jeszcze skarg, doniesie na nas czas
Ile każde z nas, udźwignie w sobie ran

Kawałek z życia boli bardziej niż jego całość
Zawołać o pomoc okazuje się czymś za mało
Nie wystarczy podać mi ręki na zakręcie
Gubię się, gdy mam przed sobą tą ciemną przestrzeń
Idąc przed siebie, próbując zapomnieć
Potykam się o fakty i o miliony tych wspomnień
Pytam się siebie, jak długo wytrzymam
Bo tracę już grunt, nie mam się czego przytrzymać
Zdana na siebie, próbuję z tym walczyć
I dopisać znów marny scenariusza ciąg dalszy…”

w głowie mi dziś siedzi…