Witam XII

Aby czas Wam szybko zleciał i złe wieści z Afg nie przychodziły. Trzymajcie się dzielnie i ciepło, byle do wiosny

Misowa przezyłas??
Fistaszku no to najlepszy prezent pod choinke taka rozmowa

Kwiatku,tak. Było nawet miło z jednym akcentem na NIE. Teraz idę jeść (bo przy obiedzie prawie nic nie zjadłam) i gapić się w tv. Będę potem.

ja jestem, jeszcze wegetuje… rzuci ktoś kaloszem ?
____________

nieodpowiedni film i wino i seria z kaloszy potrzebna ;/

przykleiłam się dzisiaj do skype i do nadziei że mi się Zielony odezwie, no i teraz on już pewnie śpi, a ja dalej wegetuje w tej nadzieii…

no ja swojego tez dzisiaj nie widziałam tylko sms, ale za to fotki na fb były i tam mój skarb taki uśmiechnięty aż bym schrupała ,

zaraz po świętach będzie damy radę !!!!

u mnie to tak średnio co dwa dni taka huśtawka, najpierw się nakręcę w nadziei że dzisiaj się odezwie, wszystko podporządkuję czekaniu na Zielonego a potem wieczorem okazuje się ze na darmo czekałam i żadnego znaku od Zielonego…. no i własnie dzisiaj tak samo, wkręciłam sobie że skoro wczoraj milczał to dzisiaj się napewno odezwie i się przejechałam na tej nadziei…

na usłyszenie, to już zupełnie straciłam nadzieję… raz na ruski rok uda się nam zobaczyc na skype, ale nawet ze zwyklym smsem czy wejsciem na skype jest problem…

oni teraz maja tam bardzo ciezko… i naprawde musimy byc cierpliwe…

W kupie siła

Witajcie kochane XII-tki

Zaczarowana magią Świąt,
stanę samotnie pod rozgwieżdżonym niebem
i patrząc na spadające płatki śniegu,
pomyślę o ludziach, których noszę w sercu,
życząc im spokojnych i bezpiecznych Świąt,
wszędzie tam, gdziekolwiek są…

Jeszcze tu u Was nic nie pisałam, czytałam tylko i znowu przeżywałam emocje związane z wyjazdem mojego Zielonka… Początkowo przygarnęły mnie X-tki, bo mój żołnierz wylądował w Afg. pod koniec tej zmiany, byłam tu całą XI-tą – Fanko, pozdrowionka serdeczne , a teraz czekam i na XII-tej – Cassi, ciepło pozdrawiam .
Specyficzna atmosfera świąt sprawia, że jeszcze bardziej się tęskni i przeraźliwie odczuwa brak tu na miejscu Kochanego Serducha. Tyle kilometrów nas dzieli pod tym samym słońcem, tymi samymi gwiazdami… Jest po prostu ciężko przetrwać ten czas i smutek się wkrada w duszyczkę…
Ale nie po to tu wchodzę, żeby Wam smęcić, tylko po to, żeby powiedzieć, że te wszystkie dołki, w które wpadamy, a później się z nich wygrzebujemy są całkowicie normalne. Tak było, jest i będzie na kolejnych zmianach. Organizm musi się jakoś oczyścić, odreagować po ciągłym napięciu, niepokoju, strachu o ukochaną osobę. Dlatego dobrze, że tu trafiłyście, bo nie jesteście SAME ze swoimi przeżyciami i problemami, macie się komu wygadać i najważniejsza rzecz – nikt inny niż dziewczyny stąd nie potrafi ZROZUMIEĆ, co odczuwamy po wyjeździe Zielonka. Czasem nawet rodzina i cywilni przyjaciele niechcący ranią swoimi słowami.

Zobaczcie – niedawno był październik a tu mozolnie mijał dzień za dniem i już mamy święta, koniec roku i naprawdę z górki . Zaraz po kolei każda z Was będzie obchodzić połowinki Swojej Misji – misji cierpliwości, wytrwałości, oddania, miłości
Życzę Wam, żebyście były silne i dzielne, pomimo wszystkich przeciwności, smutasów, niedogodności, bo robimy to dla naszych Milusińskich i dla siebie również.
Pozdrawiam Was wszystkie

to ja faktycznie nie moge narzekać , kontakt mam prawie codziennie chyba że jest na wyjazdach,wtedy zero odzewu , ma internet w bichacie więc kontakt jest a swoje minuty monowskie oddał koledze!!!

Moncia, szkoda, że ten kolega to nie mój Zielony