maanki przyłączam się w kwestii popsutego dnia i wieczoru…

ania i mam wrażenie niestety, że ten mój popsuty humor to ja bardziej przeżywam niż sprawca. Nic to. Jutro będzie lepiej, a tymczasem popijam sobie drinka. A co.

Mała nie wiem co wciągali-ale jak zwykle zaczęło się od drobiazgu-jak zwykle ale z każdą chwilą Zielony dawał mi coraz bardziej popalić…Ja rozumie, Jego stres, trudne chwile, zazwyczaj staram sę wszystko zrozumieć, wybaczać, przemilczeć-ale jest taki dzień, kiedy moje uczucia też mają znaczenie i chcę, by On, też brał pod uwagę moje myśli, uczucia, tęsknoty, rozterki… Już po kilku ;atach związku nauczyłam się, iż z mężczyznami trzeba wprost-więc mówię mu o swoich potrzebach, tym, co jest dla mnie ważne… i jeżeli wiem, że jest taka możliwość, to chce, by moje emocje były brane pod uwagę…

Maanki- i to jest właśnie najgorsze-ja tu mam popsuty humor- wino i paczka chipsów na poprawę humoru a On jak gdyby nigdy nic pewnie sobie smacznie śpi, a ja tutaj sobie samotnie ronię łzy…Oj Maanki, mi dziś też wyobraźnia pracowała na pełnych obrotach, ale Zielony sobie tam spokojnie żył wśród piasków i nic sobie nie robił z moich uczuć… i to chyba najbardziej mnie zabolało…

takie są te chłopy, zasieją jakąś niepewność, my myslimy a u nich jest ok. Najgorsze są te kilometry i niemożność swobodnej i normalnej rozmowy aby wszytsko dokładnie wyjaśnić

Ja dziewczynki zmykam do kołderkowego świata śpiąc o lepszych światach- Dobranoc i milszego dnia jutro niż był dziś

Maanki to ich ulubione powiedzonka, im jest łatwiej a my niestety jesteśmy takie że sobie dopowiadamy. eh jedyne wyjście to to przeczekać

Fakt, najgorsze są te dzielące kilometry utrudniające dogadanie sie po sprzeczce, nawet tej najmniejszej…

ania, maanki też przeszłam już spięcie z Zielonym i też zdenerwowało mnie to, że ma gdzieś moje uczucia. Staram się go nie stresować, bo ma tam na pewno ich wystarczająco dużo ale fajnie by było jakby też liczyli sie z nami, że nam też jest ciężko…

Dobranoc

To niestety nie tak, że oni sobie nic tam nie robią z tego, co przeżywamy tutaj… Nie chrapią słodko w bazie, gdy my łzy łykamy…
Z ciepłego domku i objęć żonki są rzuceni w nienormalną rzeczywistość wojenną. Kto tego nie potrafi sobie wyobrazić, zrozumieć – będzie darł koty z Zielonym do końca misji. Niestety to nieuniknione. Oni nie są w rodzimej jednostce odbębniając swoją zmianę, nie są na poligonie na ćwiczeniach, tylko na regularnej WOJNIE! Gdzie w każdej chwili mogą ostro oberwać, pamiętajcie o tym. I ciężej im odkryć się przed nami, bo mają być mężczyznami przez duże ”M”, nawet po wielu latach związku, mają być dzielni i bronić swoją kobietkę przed podłym światem. A nie mogą, bo są 4 tys. km od domu. Gdyby się coś nie daj Panie B. przytrafiło, to która będzie pamiętać wczorajszą kłótnię i o co poszło? No właśnie… Bądźmy księżniczkami dla naszych mężczyzn tu, na miejscu, jak już wrócą cali i zdrowi. Nie na odległość, gdy każdy dzień to walka o przetrwanie i o powrót w jednym kawałku… Dosłownie…

Spokojnej nocy i owocnych przemysleń oraz Piaskowych Mundurków w snach

:-/ No właśnie Justi, jeszcze jedno potwierdzenie… Gdyby jeden z panów miał zły humor i muchy w nosie, to można machnąć ręką. Ale tylu ich na raz nie ma humoru, są drażliwi, wybuchowi, napastliwi, niesprawiedliwi itd? No właśnie… Może warto dojść do wniosku, że to jakaś prawidłowość, bo kolejne wyjątki potwierdzają regułę. Więc dlaczego im tak ”masowo” odbija? Bo są w tych samych warunkach podwyższonego stresu? Bo wojna to ”nie je bajka”? Bo pierwsze kule świszczą nad głową? Hmmm.. i nic ich nie usprawiedliwia, gdy w złości palną coś zbyt dosadnie…

Spokojnego dnia

Dzień dobry
Powrót do pracy był brutalny … po tygodniu zatęsknili za mną i już w wejściu telefon mi się urywał

Miłego dnia