Aniu
Ja już drugą piję… niestety…
Ciacho się znajdzie

Martynka
Kubeczek kawusi leci do Ciebie
To w poniedziałek zaśpiewamy sto lat i wyslemy Cię do sklepu po % z dowodem

Hej dziewczyny

Weszłam na to forum w poszukiwaniu informacji, że może uda mi się znaleść jakieś info przydatne do pracy magisterskiej o konfliktach zbrojnych…głównie o odczuciach żołnierzy podczas miji. Liczyłam na jakieś ich wypowiedzi nawet….ale wiecie co?! chyba lepiej nikt by mi nie opowiedział o ich psychice jak Wy ich żony, dziewczyny, narzeczone. Zawsze miałam obraz żołnierza jako tego silnego , nieugiętego człowieka wybieranego spośród wielu, który emocjonalnie jest odwrażliwiony-bynajmniej w jakomś stopniu. Cała wizja mi się zmieniła.
Dzieląc się informacjami między sobą tworzycie mi pomocny obraz-za co dziekuję. Między niektórymi forumowiczkami dochodzi na prawdę do wojny tutaj…szkoda trochę. Piszecie o zdradach i o wielkiej miłości, o nieodzywaniu się…czy rozmowach po 40 minut, o złudzonych marzeniach…i wspólnych pragnieniach, o problemach i ich braku. Nie mam obrazu misji, jaki do końca potrzebuję, bo nie od strony psychologicznej a prawnej mam pisać pracę…ale to prawo zeszło u mnie na dalszy plan. Codziennie w pracy czytam Wasze posty…zastanawiając się czy aby zbytnio nie kradne Waszej prywatności…wgryzając się w grupe do której nienależę…ale śmieję sie i płaczę z Wami, bo jakoś te Wasze emocje (nie wiem jak) się mi udzielają…miło mi Was poznać…miło też poznać przez Was Waszych żołnierzy \
Miłego dnia

witamy;)MARTYNKO lista gosci bedzie dlllluga.Fiolusss a nocke to TY przespalas hehehehehe

Vewa,
”Zawsze miałam obraz żołnierza jako tego silnego , nieugiętego człowieka wybieranego spośród wielu, który emocjonalnie jest odwrażliwiony-bynajmniej w jakomś stopniu”
Masz rację, mój mąż jest silnym i nieugiętym człowiekiem. Stał się takim, dzięki trudnościom i zadaniom, którym musi stawiać czoła każdego dnia. Żołnierz nie tylko musi udźwignąć ciężąr broni, musi podołać odpowiedzialności za siebie, kolegów, pracowników bazy; stawia czoła nie tylko temperaturze, piaskom, ale także trudom rozłąki i ciągłemu zagrożeniu; musi znaeźc w sobie siłę, by wytrwać poza domem 6, 7, 8 miesięcy; często by żyć w związku na odległość, weekendowym.
Ale zapewniam Cię o jednym, mój mąż nie jest odwrażliwiony- przyżywa skrajne emocje jak każdy, jak każdy tęskni, martwi się o rodzinę pozostawioną w kraju. Gdy rozmawiamy, w pierwszych słowach nie narzeka na trudy, lecz pyta się co u mnie, martwi się o mnie. Czasem jest Jemu, im wszystkim tam opancerzyć się w grubą skorupę, nie pokazywać wszystkich eocji- także po to, aby nas nie martwić. Lecz wystarczy chwila rozmowy, widok Jego twarzy, a przed żoną nic się nie ukryje. My, żony, dziewczyny, najbliższe Naszych Zielonych, znamy Ich naprawdę, wiemy jak wesprzeć, kiedy rozweselić. Musimy być silni dla siebie nawzajem. Jego siła jest moją siłą, tak samo jak Jego zmartwienia są moimi, a każda ryzykowna sytuacja to mó stres i nieprzespane noce.
Vewa, jesteśmy silne, bo musimy. Każda minuta rozmowy daje siłę, by przetrwać kolejny dzień- a każdy kolejny dzień zbliża do powrotu Zielonego

Martyna, ja sama się na listę gości wpisuję i największego swego kieliszka szykuję

Hej Ania oczywiście zapraszam wszystkie XIII oraz dopingujące XII:)Jak u Was samopoczucie dzisiaj?

Dziękuję za miłe powitanie….zaraz mija prawie 10h od zaczęcia mojej pracy a to oznacza, że nie licząc pracy to jest mniej więcej 2h cały czas siedziałam na forum …matko!!! Wiecie ile tego wszystkiego jest?! Ja już się uśmiechałam, płakałam i płakałam uśmiechając się …szczególnie jak czytałam posty kobiet czekających na swoich Zielonych powracających z XII zmniany Nie mogę, aż doczekać się Waszych postów…emocje się udzielają…to czekam razem z Wami na powrót XIII zmiany i piękne dowody na to, że prawdziwa MIŁOŚĆ ISTNIEJE
W ogóle dziś natrafiłam na artykuł z gazety, że będzie XV zmiana i to składająca się w większości z żołnierzy z mojego miasta…logistyków, którzy bedą wywozić sprzęt … podczas ”normalnych” zmian jechało od nas ok 80 osób teraz ma jechać ok 400 przecież to tyle osób…a miasto niewielkie…ale jak natrafie na jakąś koleżankę będącą w Waszej sytuacji, chociaż będę wiedziała, jak jej pomóc i gdzie ją nakierować, by nie była sama…bo prawda prawdą, że nie będąc w Waszej sytuacji nie da się do końca zrozumieć…moze zrozumieć da ale na pewno nie poczuć, to co każda z Was czuje na codzień, a więc osoba ” z zewnątrz” nawet jakby chciała nie da takiego wsparcia, jakie tutaj jest!
Pozdrawiam i miłej 2 części dnia

Marcela- zgadzam się z Tobą całkowicie
Przeszłośc zostawiamy za sobą, cieszymy się i oczekujemy na lepszą przyszłość. Mój Zielony dziś też zabiegany, stąd słaby kontakt… A mi się jakoś udzielił nastrój jesienny za oknem i nic mi się nie chce- będę dziś leniuchować cały dzień i rozkoszować się nicnierobieniem

Pierogi, Ty się tak nam mnożysz, że porcji by satrczyło dla wszystkich Naszych Zielonych- a pewnie zjedliby sobie po solednej porcji pierogów i innych smakołyków polskiej kuchni
Pierogi, jak tam sesja?

Pierogi, a co zostało Ci parę?

Cass, @ doszła tak samo jak i odpowiedź