Pieniądze są naprawde gó.. warte tego wszystkiego. Tak jak mówisz kto nie był na misji ten jest gorzej postrzegany.
My tez pierwszy raz przechodzimy to z dziećmi. Lekko nie jest, ale wyjścia nie mamy. Trzeba spiąć poślady i dawać sobie ze wszystkim radę. Oni tam muszą sobie dać radę to i my musimy.

Karo_ bardzo dobrze się czujesz. JA są chwilę kiedy jestem wściekła, jak muszę wtargać zakupy, jak od rana do wieczora słyszę krzyki, wrzaski, mamo to, mamo tamto … czasami mam ochotę wyjść z domu, trzasnąc drzwiami i mieć to wszystko gdzieś. Tak, tak ja wiem, gdzie oni są po co tam pojechali, ale prawdziwe życie jest tutaj, my tu mamy prawdziwą misję.

Tak czasami jestem wściekła, że zostałam tu sama, czasami wyję przez całe skajpejowanie, czasami czepiam się pierdoły i wkurzam się na niego. Tak czasami jestem wredna suka…

Ale jestem tylko człowiekiem, człowiekiem, któremu wyrwano kawałek serca i kazano przez pół roku żyć bez niego … a ja tak nie potrafię i dlatego tak się motam

No ale trudno, nie zawsze nasze decyzje są tylko naszymi decyzjami … czasami coś się dzieje poza nami… i tak już jest

Sorki dziewczynki, ale czasami naprawdę bardziej jestem zła niż tęskniąca.

Karo_ 4 raz to przerabiam

——————————–

I znowu muszę zejść na dół, MArgoo daj tego swojego pieska to Ci go wyprowadzę

Sosenkowa 4 razy???? ja prędzej się rozwiodę niż przeżyję to ponownie. Na razie nie wiem, jak przeżyć pierwszy
Lauren bardzo Ci współczuję, ja nie mam jeszcze dzieci, ale nie wyobrażam sobie przeżywać tego w ciąży. Chcieliśmy mieć dzidziusia, ale jeszcze się nie udało.
A co Wasi mężowie robią tam na miejscu? Wiem, że w zależności od tego co robią są mniej lub bardziej narażeni na ryzyko, to prawda?

Lauren ja tez zaliczam się do tych nielicznych. Nie dość że po raz pierwszy to jeszcze od września do lipca. Jest mi bardzo ciężko i strasznie smutno. Płaczę sobie w kąciku i najbardziej mi szkoda mojej córci, ona bardzo tęskni za tatusiem. Mówi mi takie rzeczy czasami, że ręce mi opadają, a łzy same cisną się do oczu. Ostatnio jak mi walnęła monolog o skrzydłach to ryczałam pół dnia. A było to tak:

Misia usiadla na nocnik patrzy sie na mnie i mówi: ” Misia Pójdzie na basen ze swoim tatusiem. Ale nie ma tatusia. Tatus nie ma skrzydeł i Misia tez nie ma skrzydeł. Jak Misia bedzie miała skrzydła to poleci do swojego tatusia. Mamusia kup Misi skrzydła!”

Któraś z Was napisała, że jak mąż był po raz pierwszy to była zielona. Co to znaczy. Czy jest jakiś niezbędnik informacji, o których powinnam wiedzieć?

mojego tez 4 misja.
i mam tak jak sosenkowa wiecej zlosci we mnie ze zostawil mnie na koncowce.
pies odwala psiukusy jestem zla , bo jak tylko opuszcza drzwi wszystko sie jeb….. a on zawsze powtarza ze robi to dla nas. to raz w zyciu moglby cos zrobic dla nas i juz tam nie jezdzic.

karo to nie do konca sie zgodze z tym stwierdzeniem ze ten co nie byl na misji to jest inaczej postrzegany, chłopaki sami tez chca jechac zobaczyc jak tam jest o czym opowiadaja koledzy.

ja niedlugo sie zbieram musze isc pod jednostke podac rzeczy dla meza. i pozegnac sie.

ale nic mu nie mowie bo raz mu powiedzialam co mysle i co powiedzial ze tez nie lezy.

Karo każdy robi tam co innego w zależności z jakiej jest jednostki.
My nie mieliśmy wyboru i tak jak mówi czekająca niektorzy chca zobaczyc jak tam jest i doświadczyc tego. Mój mąż był u siebie jako pierwszy wpisany na listę do wyjazdu. Liczyłam się z tym od kiedy go poznałam, ze kiedys to nastąpi, że bedzie na misji. Zagryzam zęby i zajmuję się jak najlepiej moge moimi małymi skrzatami. Ja mam misje tu a on tam. Dzień jego przyjazdu bedzie jednym z najszczesliwszych w moim zyciu.

——–
Sosenkowa własnie najsmutniej jak sie patrzy na stęsknione buźki dzieci. A jak jeszcze tak pytają kiedy przyjedzie to serce pęka.

Dobrze jednak ze sa te dzieciaczki bo czas leci szybciej, a Lauren wspólczuje bardzo. Mozesz pogłaskać brzuszek od nas

Witajcie Kochaniutkie
Malinowa-popłakałam się,gdy przeczytałam to co napisałaś o Misi
Karo-witaj
Wszystko co dziewczyny napisały jest najprawdziwszą prawdą-ta złość,niemoc,żal,tęsknota i duma-każdego dnia towarzyszą nam w zmaganiach z życiem po wyjeździe Naszych Chłopców. Dla mnie to druga misja i szczerze Ci powiem -pierwszy wyjazd męża znosiłam okropnie,ciągły płacz,pretensje,znajomi na ulicy mnie zaczepiali,a ja kompletnie nie reagowałam,a jak już z kimś rozmawiałam to rozklejałam się na maxa. Wyobraźnia o tym,gdzie mąż jest,co robi,zagrożenia na jakie jest narażony i cała reszta tłoczących się w głowie myśli powodowały,że nie funkcjonowałam normalnie. Ten czas minął-nie całkowicie,bo tylko osoba pozbawiona wrażliwości będzie ”zlewać” sobie misję,ale chce Ci powiedzieć,że do tej sytuacji jesteśmy w stanie się przyzwyczaić i poukładać sobie to życie bez Naszych Żołnierzy i choć teraz na pewno sobie tego nie wyobrażasz to zobaczysz,że tak działa ten mechanizm u każdej z nas. Bardzo istotne jest to-(może i nawet jeden z najważniejszych Twoich kroków) że zdecydowałaś się dołączyć do forum,bo ja właśnie po zalogowaniu się tutaj w czasie,gdy mąż wyjechał pierwszy raz-zaczęłam odczuwać ulgę,bo tu znalazłam pocieszenie,tu każdy po prostu czuł to co ja
Dziewczyny podczytujące nasze forum-logujcie się i piszcie z Nami-zobaczycie,że łatwiej będzie Wam funkcjonować,gdy będziecie miały możliwość powiedzieć co czujecie osobom,które jak nikt inny Was zrozumieją.

Tak wiem o tym, że powodów jest wiele i każdy kieruje się swoimi. Są tacy co jadą się sprawdzić i nabyć doświadczenie, są Ci którzy jadą dla pieniędzy bo sytuacja materialna rodziny tego wymaga. Są też i tacy, którzy boją się, że jak nie pojadą to będą źle postrzegani w oczach przełożonych. Wiem, że jest to też środowisko, gdzie chłopki się nakręcają nawzajem.

Witam się w dzień Świstaka jak to ładnie napisałyście
U mnie dziś sms na dzień dobry był 2 min. przed drugą w nocy wcześnine wstało to moje Kochanie
Rosołek już ugotowany, mały zasypia a i młody już w domku tylko poszedł poleżeć bo coś głowa go boli

Karo witaj! – napewno się odnajdziesz, tylko potrzeba na to parę dni, poźniej już będzie tylko lepiej

Laski a ja, a ja?? Też chcę Was na fejsie posiedziałyście wczoraj widzę, a ja za to się wyspałam już dawno mi sie tak dobrze nie spało

Dziewczyny jest ciężko i będzie nie raz ale jesteśmy silne i musimy przez to przejść, a będąc razem tutaj na pewno sobie poradzimy z rozłąką, tęsknotą – musimy dla Nich tam a i dla dzieci tu…. Damy radę!!!!

U mnie mija dziś 22 dni jak odwiozłam Mojego pod jednostkę, zostało jeszcze 170….

Beti, no !!! wszystko opisałaś dokładnie tak jak to u mnie przebiegało, tylko pretensje nie wygłaszałam bezpośrednio mojemu osobistemu przez fonika. Gawędziłam sama ze sobą !!! , obojętnie co robiłam – najlepiej było przy odkurzaniu by synuś nie słyszał.
Jak się wygadałam sama ze sobą trochę – minimalna ulga.
Zresztą same wiecie jak to jest !!!

_________________________
Karo_ ja napisałam, ze byłam zielona jak trawa na wiosnę
Moja Sosenka odpisała Ci i mam nadzieję , że już wiesz o co chodzi z zieleninką !!

Maja, nam jeszcze nie stuknęły 2 miesiące, a już powoli zbieram się do kupy. Dla mnie najgorsze było tylko pożegnanie. O nie, nie chciałabym przeżywać tego jeszcze raz… Do reszty człowiek jest się w stanie przyzwyczaić. Tym bardziej, że wiesz, że kiedyś to się skończy.

Jakbyście mnie chciały, to ja też mam fejsa…
Marti, a Ty wiesz, że ja lubię rosołek:)
____

Sosenkowa, ja też Cię zapraszam;)