Oj tak, pożegnanie już za nami dni do rozstania zostało kilka i aż się boję co to będzie

Agentko cierpliwości to nam będzie trzeba dużo, oj dużo! I do tego duuużo melisy
Życzę wszystkim spokojnej nocy, idę męczyć Zielonego

Ależ tutaj cisza…. gdzie się wszyscy podziali?
Ehhh… mój syn dzisiaj do szkoły nie poszedł, przyczyna? – ospa!!!! Czy te moje dzieci przestaną w końcu chorować? do rozstania coraz bliżej a ja zaczynam dołka łapać

Soldier misja się zaczyna ale mam nadzieję, że szybko czas zleci zarówno Wam jak i nam czekającym…. pozdrawiam!

Dziewczyny kochane, trzymajcie się jakoś… ja pamiętam nasze ostatnie wspólne dni. Czasami nawet myślałam o tym, że chciałabym, aby już pojechał. Nie wiedziałam czego się spodziewać, oprócz tego, że będzie ciężko. To czekanie jest najgorsze i momentami bardziej mnie przerastało niż sam wyjazd. Teraz mija już praktycznie miesiąc, a ja codziennie potrafię się popłakać. Ale tłumaczę to oczywiście moim stanem. Hormony i te sprawy-w końcu wolno mi, nie?;)

Inez, wypiłabym Wasze zdrowie, no ale cóż, muszę jeszcze poczekać (i znowu to czekanie!). Chociaż jak nigdy mam ochotę na piwo:D

Soldier, ja też proszę, nie strasz nas. Za to Tobie życzę dużo wytrwałości i trzymam kciuki!

Jak Mój jeszcze był, to łyczka czy dwa od niego dostawałam, no nie mogłam się powstrzymać! A teraz to muszę sobie poczekać, bo całego to i tak nie wypiję;)
Słyszałam o tym płakaniu, może coś w tym jest, w końcu dzidziuś czuje i wie więcej niż nam się wydaje. Ale ja taka rozdrażniona jestem, ostatnio oglądałam serial, ktoś tam płakał, to ja musiałam razem z nim:) To niesamowite jak zmienia się życie kobiety w czasie ciąży.

Ja póki co śpię normalnie, ale obijam się od rana do wieczora, to nawet nie mam kiedy się zmęczyć. Podobno fajny czas, który już nigdy się nie powtórzy, bo przy drugiej ciąży nie będzie już tak samo. Szkoda tylko, że Mój tam, a ja tu… Ale cóż, takie życie
Dobranoc:)

Witajcie

No i już………….

Do później jak ktoś tu będzie.

Aaaa Inez, wszystkiego najlepszego z okazji urodzin dla zielonego również !!!

Melduje się XIV i tym samym nowicjuszka… Kilkanaście dni zostało do rozłąki. I nie wiem dlaczego, ale stosuje wyparcie. Nie wierzę w to, że poleci na taki czas. Po prostu jeszcze to do mnie nie dotarło…

witam wszystkich obecnych, aktualnie i w przyszłości.
“lokatorka” melduję, że pierwszy autobus dotarł w całości dzisiaj na “piaskową wyspę”, a drugi pewnie za niedługo przybędzie.
nie było hucznego powitania, ale wszystko jest w porzadku takim jak być powinno.
ciężko się przyzwyczaić do wysokich cen za obecne tu podróbki, np. paczka kawy mielonej Jacobs Kronung za 10$.

pozdrawiam z cieplutkiego FOB Ghazni.

Witam!

No i robi nam się tutaj coraz bardziej smutno…

Cóż, pozostaje mi tylko życzyć Wam i samej sobie dużo siły. Chociaż jej czasem naprawdę brak…

No nie ma wyjścia, będę liczyła na to, że zleci szybko. Cóż innego mi pozostaje. Pociesza mnie fakt, że nie jedzie w nieznane. To Jego drugi wylot.
Póki co zastanawiam się nad prezentem wyjazdowym ;] nie mam bladego pojęcia, co mogę Mu dać żeby ”zabrał mnie tam” ze sobą

Megann, u mnie było na odwrót. Mąż zostawił “coś” po sobie i pojechał;) Ale teraz już na pewno może być pewien, że ktoś tutaj na niego czeka

Wydaje mi się, że dla naszych chłopców (przynajmniej tak mówi mój) ważne jest to, że myślimy, czekamy i jesteśmy z nich dumne. No bo ja np. jestem. A z czasem jakoś się do tego wszystkiego w pewien sposób chyba przyzwyczaimy… Tak mi się przynajmniej wydaje i tak sobie wmawiam.

Margoo, Marti i reszta nowych dziewczynek, ja też tulę, tak jak Wy tuliłyście mnie. Razem zawsze raźniej:)

Luren, tak początek jest bardzo trudny, przynajmniej jak dla mnie wtedy i teraz.

Tulinki przyjęte , a my będziemy głaskać też Twoje brzusio, aby za mocno nie kopało mamunię. No chyba, że będziesz chciała