“…„Czy pani Go znała? To był taki dobry człowiek…”
To słowa siostry Krystiana – Marty

Wielu jest ludzi, którzy znali Krystiana… pracowali z Nim, służyli na misjach, spotykali się z okazji różnych wojskowych okazji, byli jego kolegami, znajomymi… są też tacy, którzy tylko Go poznali, a nie zdążą już znać…
Wszyscy my, chcemy w tej księdze wspomnieć Krystiana… żeby Szymek i Patryk, jak dorosną wiedzieli, jakim dobrym człowiekiem i żołnierzem był Ich Tata, żeby Edyta zawsze wiedziała, jakim dobrym człowiekiem i żołnierzem był Jej Mąż…

———————————–

Jest to wstęp do Księgi “Wspomnienie o Krystianie…luty 2005 – czerwiec 2010″, w której każdy, kto chciałby skreślić kilka słów (wspomnieć Krystiana, złożyć kondolencje…), ma taką możliwość… Jeśli któraś z Was chciałaby, aby jej słowa uwiecznione były w tych wspomnieniach, wydrukuję je i dołączę…
Będzie w niej, oprócz wpisów (dowódców, przełożonych, kolegów i wszystkich, których ta tragedia poruszyła), kilka zdjęć Krystiana z czasu służby wojskowej, trochę opinii służbowych… Teraz słowa niewiele mogą… ale, choć trudno teraz mówić o przyszłości, to ta Księga może, szczególnie dla chłopców, być kiedyś cennym skarbem…

Kasia ”

Dla Edyty na pewno będzie to jakaś forma wsparcia.
_____________________________________________________
kruche jest życie, lecz pamięć – wieczna

Jego koledzy jeszcze sa w Ghazni – od 3 dni leca do Sharany – ale tam się zakorkowało i siedza i kwitną sobie )
Pozdrawiam chłopaków z Ghazni i innych baz z 6 zm.

A was dziewuszki cieplutko ściskam i wytrwalości życzę:))

Mój żołnierz nie jest na pierwszej misji ale nigdy nie był tak załamany tym co go tam spotkało, rozkaz to rozkaz – ale On nie zgadza się z rozkazem. Ma świadomość tego iż wytawia swoich żołnierzy na niebezpieczeństwo.
Bo tak to w wojsku jest – ktoś nigdy nie był na misji, nie zna realiów wojny a wydaje rozkazy. Laik, który myśli, że z teorii wie więcj niż ktoś z praktyki.
Mój zołnierz odpowiada za swoich podwładnych, szlag go trafia że każdego dnia biorą ze sobą chłopaków na patrol może to być ich (jego, kogoś) ostatni.

DZIECZYNY, PEWNIE ŻADEN Z ŻOŁNIERZY NIE POJECHAŁ TAM DLA KASY (NA PEWNO TYLKO NIELICZNI). MÓJ POJECHAŁ BO KONTRAKT MU SIĘ KOŃCZY – A TO JEST JEDYNE ZABEZPIECZENIE. ŻADNE PIENIĄDZE NIE ZWRÓCĄ MI GO JEŚLI COŚ SIĘ STANIE.
BŁAGAŁAM GO ABY WRÓCIŁ – I JEST EFEKT MOŻE NA ŚWIĘTA BĘDZIEMY RAZEM. WRÓCI DYSCYPLINARNIE ZROTOWANY ZA NIEWYKONYWANIE ROZKAZÓW, ALE CZY TO WAŻNE? BĘDE GO MIAŁA CAŁEGO I ON BĘDZIE MIAŁ CZYSTE SUMIENIE.

Nie zawsze nasi chłopcy mówią nam prawdę, My jesteśmy starym małżeństwem i nie mamy tajemnic a to że ktoś podsłuchuje rozmowy (pozdrawiam wszystkie panie podsłuchujące) to nie jest przeszkodą do szczerych rozmów.
Ja nagrane mam wszystkie jego rozmowy ze mną… tak w razie czego… żeby w razie… pokazać co on myślał, czego się obawiał.
Nie chcę wprowadzać zamętu ale przestrzegam, że nie zawsze znamy prawdę… a później to jest za późno….