Lidzia gratuluję

Co tam u Was dziewczyny ??? Pisać

Rozumiem was bardzo dobrze z tymi poligonami, sama na nie jeżdżę i wkurzające są powroty w weekendy i jeszcze tymi pociągami.
Już prawie dwa lata jak służę w 17 marzenia się spełniają i zostałam pierwszym w Polsce kobietą Działonowym rosomaka
Synek za dwa miesiące kończy 9 lat, już duży chłopak z niego a taki był malutki jak mój wyjeżdżał.

Pozdrawiam Was gorąco Buziaczki

Oj październik, koniec, 29 pamiętam jak dziś, sukienka, pończochy, szpileczki i czerwone pazurki, upojna noc w hotelu ahhhh jeszcze pamiętam ciemno już było jak mojego odbierałam, mgła jak mleko nic nie widziałam jak jechałam autkiem w poszukiwaniu po lasach rejonu międzyrzecza hotelu który zarezerwowałam, a mój mężulek mi oj nie pomagał, wpychając łapska między moje nogi hahhahah
aż czasami chciałabym przeżyć to jeszcze raz

I te pół roku tutaj z wami bezcenne

Kay GRATULACJE !!!

A ja powróciłam z SP i teraz ćwiczę najważniejszą komendę w wojsku ”czekać” na rotację,którą nie wiem czy będę mieć w tym roku a od czerwca bez niej nie idzie się dostać do wojska ale marzenia spełnię taki mam teraz cel

Pozdrowionka dla was, trzymajcie się cieplutko

Pozdrowienia dla wszystkich IX i ciepłych, słonecznych i udanych letnich wypoczynków

Powiem tak ”strach ma wielkie oczy”
ja jestem troszkę inna niż większość pań na tych forach, bo ja sama chciałam żeby jechała, traktowałam to jako przygodę i wyzwanie dla nas dwoje. Na to czy czas nas zabije czy wzmocni Wzmocnił i to bardzo. Temat misji nigdy nie był nam obcy u nas w domu. I od powrotu mojego z IX temat kolejnej misji jest ciągle aktualny, ale mój będzie chciał jechać na ostatnią
Ja wiem, że jest żołnierzem. I co to za żołnierz co na misji nie był. To jego praca i trzeba się z tym pogodzić. Pomyśleć chociaż by w ten sposób, co by było gdybym ja coś chciała a on by mi nie pozwolił np. na realizację marzeń. Płacz i zgrzytanie zębami, no jak to ?
On będzie ci wdzięczny za to, że go wspierasz, że jesteś z nim co kolwiek by się nie działo, na dobre i na złe i chyba o to chodzi w związku i nie ma znaczenia tu odległość.
Lecz podstawą jest szczerość, zaufanie, i rozmowa. Zero tajemnic. wyjaśnienie sobie wszystkiego. On powinien ci wytłumaczyć co i jak bo przecież ty żołnierzem nie jesteś i nie masz prawa wszystkiego wiedzieć albo się domyślać.
Jak wyjedzie to podstawową rzeczą jest nie wypominanie mu tego, że on tam pojechał, zostawił cię samą z dziećmi itd. w tym momencie swoją dumę schować trzeba w kieszeń. I to jest już połowa sukcesu na przetrwanie misji A ty jesteś dorosła i trzeba wziąć się w garść i każdego dnia powtarzać sobie dam radę, co ja nie dam rady
Ja miałam chwile zwątpienie nie raz, ale nigdy nie powiedziałam mu tego Uczucie super po powrocie jak mi powiedział, że cieszy się z tego, że byłam taka dzielna i że nie marudziłam mu jak inne
Teraz jak na to spojrzę, to cholera kiedy to było i jak szybko minęło, nie pamiętam już ani tej tęsknoty ani tego uczucia jedyne za czym tęsknię to za dniem powrotu kiedy go zobaczyłam to uśmiech przykleił mi się do twarzy i miałam uczucie jakbym się czegoś najarała niesamowite uczucie. Kiedy cały stres, lęk, tęsknota schodzą z ciebie w ciągu jednej chwili. I dla tego uczucia warto przeżyć chociaż raz misję
Co do poligonów, mój zaczął we wrześniu wrócił do domu na miesiąc przed wylotem a wylatywał 22 kwietnia.

Czas leci jak oszalały pamiętam jak famme żegnała swojego a za nie długo wita owoc swoich przywitań

Pozdrawiam was gorąco w te mroźne dni

Wiesz ostatnio mój mąż mówi, że w ciąży jesteś, ale jakoś tak mu nie dowierzałam, myślałam sobie, że pewnie coś mu się pokręciło a jednak miał rację
więc nie składałam wcześniej gratulacji bo nie byłam na 100% pewna