Żyrafko u mnie też ok tylko chciałabym żeby mąż wreszcie pobył z nami nieco dłużej bo znowu jesteśmy w rozstaniu. Poza tym cieszę się wszystkim co się dzieję. Po powrocie były dwa tygodnie beztroski, nadużywania alkoholu i lepienia pierogów a teraz musimy się jakoś odnaleźć w nowej rzeczywistości.

Ja niestety bez Zielonego, oderwana od budowy, od przeprowadzki i urządzania i właśnie robię smalec z cebulką i czosnkiem więc może nie wyglądam imprezowo ale to tylko szczegół.
Najważniejsze, że możemy znów spotkać się i pobyć trochę razem

Mój na misję już nie planuje jechać (3 wystarczą), wrócił taki sam chyba raczej nic się nie zmieniło. To dobrze bo bardzo bałam się że przyjedzie odmieniony, dziki ale nic z tego, wręcz mam wrażenie że jest bardziej wyluzowany niż w czasie tuż przed misją.

Fistaszko OGROMNE GRATULACJE życzę dużooo zdrowia dla Was dwojga i dużooo cierpliwości, cała reszta się ułoży

Ja znowu sama mąż został, kończy badania i zdaje mieszkanie. Wróci na początku grudnia. Ale cóż to jest do czasu,który jest za nami….. mimo iż nie widzimy się raptem 4 dni mi już Go bardzo brakuje

Fistaszka oddychaj głęboko to może Mały szybciej wyskoczy
moje dzieciatka też były oporne, córka urodziła sie 21 dni po terminie a synek 14.

My się pakujemy i to jest masakra. Wszystko w pudłach w workach, straszny bałagan. Przeprowadzka dopiero w niedzielę więc jakos musimy wytrzymać. Mąż tu zostaje na jakiś czas dopóki wszystkiego nie pozałatwia. Znowu będę sama

Dziewczyny mam pytanko, u mojego w jednostce aż huczy o odejściach żołnierzy do cywila. Podobno poszły wici o zmianach w odprawach mieszkaniowych. Poszukałam w necie i nic na ten temat nowego nie znalazłam. Natomiast kilku generałów też odchodzi. Nie wiadomo co teraz robić i ile w tych pogłoskach jest prawdy. Może któraś z Was ma jakieś wiadomości na ten temat?

uciekam do dalszego pakowania. Boziu spraw żeby mi się chciało tak jak mi się nie chce

pozdrowionka

no wreszcie kawałek normalnego kompa dorwałam.

Misia jejku bardzo mi przykro, że tak się to skończyło. Bardzo Ci współczuję bo po części znam tego typu doświadczenia. Dobrze, że teraz a nie później , szkoda, że nie wcześniej. Faceta o kant dupy potłuc, niepoważny dupek i tyle.

A ja uczę się na nowo życia we dwoje, mamy dużo spraw do ogarnięcia. Zdajemy mieszkanie monowskie i musimy się poprzenosić. Przerasta i przeraża mnie to pakowanie wszystkiego. Musimy to przenieść 350 km więc lepiej na raz się zapakować.

Dziewczyny , bardzo Wam dziękuję za wsparcie i za to, że mogłam z kimś znaleźć wspólny język, kto czuł podobnie, przeżywał podobne rozterki, kto też cierpiał i tęsknił jak ja.

Jedno jest pewne żadnej misji nigdy więcej. Na więcej się nie zgodzę.
Zresztą mój będzie próbował dostać przeniesienie gdzieś do centralnej ale nie mamy żadnych znajomych w tych jednostkach więc mało na to liczymy, jednak byłoby to dla nas najlepsze rozwiązanie. Przynajmniej dzięki temu moglibyśmy być razem a w innym przypadku, przez dłuższy czas to będzie związek na odległość

Dziewczyny czekam z niecierpliwością na naszą imprezkę i trzymam za Fistaszkę i Orzeszka.

Kala bierz się do dzieła i rób dzidziusia
ja akurat jestem dziećmi bardzo zmęczona i mam ich serdecznie dosyć ale to się zmieni jak trochę uda mi się od nich odpocząć. Planujemy też wyjazd na weekend tylko we dwoje, super nie mogę się doczekać, pierwszy raz od dwóch lat będziemy spać razem, bo do tej pory ciągle mam u swego boku synka energopijcę

no dobra mąż mówi, że czas mi się skończył.

Pozdrawiam Was serdecznie i bardzo się cieszę, że wszyscy powracali szczęśliwie z tego dalekiego kraju.
Życie dalej będzie pisało swoje scenariusze………

Kilka dni zostało i kończymy IX. Kurcze a ja wpadlam w uzaleznien
na razie uciekam trzeba się stuningowac i obiad przygotować.

Mona, pomachaj mojemu w Miedzyrzeczu

oj nie ładnie tak zapominać nu nu. Jeszcze my czekamy ja, Mona i Eriot,
właśnie czekam jak na szpilkach na informacje. Czy lot dojdzie do skutku. Mówię Wam masakra.